بار بستری شدن در بیمارستان بعد از پیوند خون بند ناف در مقابل سایر منابع سلول های بنیادی خونساز

        مطابق اعلام شبکه جهانی پیوند خون و مغز استخوان، هر ساله تقریباً 90،000 پیوند سلول‌های بنیادی خونساز ((HCST در جهان انجام می‌شود. متوسط هزینه انجام HCST در ایالات متحده می‌تواند از 36،000 دلار تا 88،000 دلار برای یک پیوند اتولوگ (با استفاده از سلول‌های خودی) تا 2۰۰،000 دلار یا بیشتر برای یک روش میلوآبلاتوری شامل یک اهدا کننده غیر مرتبط باشد.

        منابع پیوندی برای HCST، مغز استخوان BM ، خون محیطی PB و خون بند ناف UCB را شامل می‌شود. سلول‌های بنیادی مشتق شده از این منابع در HCST‌ها برای درمان بسیاری از بیماری‌های بدخیم و غیر‌بدخیم استفاده می‌شود. دسترسی، قیمت مناسب، مراقبت‌های پس از پیوند، کیفیت تطابق و احتمال پیوند برای هر منبع به‌دقت در نظر گرفته شده است تا بهترین نتیجه پیوند برای یک بیمار تعیین شود. با توجه به افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی، برای خانواده ها مهم است که تأثیر مالی یک روش پیوند را در نظر بگیرند. بنابراین، چگونه خون بند ناف از نظر هزینه با سایر منابع پیوند مقایسه می‌شود؟

        به تازگی اخبار دلگرم کننده‌ای از مطالعه اخیر دکتر Shernan Holton از مرکز پزشکی دانشگاه مینه‌سوتا به دست آمده است که نشان می‌دهد هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی طولانی مدت مرتبط با پیوند خون بند‌ناف نسبت به مغز استخوان و خون محیطی کمتر است. قبل از بررسی نتایج این مطالعه، بیایید برخی از مزایای ایمونولوژیک و هزینه خون بند ناف را به عنوان یک منبع پیوند بررسی کنیم.

چرا خون بند ناف مفیدتر است؟

        مطالعات نشان داده است که قدرت تکثیر سلول‌های بنیادی خونساز در UCB در مقایسه بامنابع دیگر پیوند ( BM یا PB ) بیشتر است. تاکنون بیش از 40،000 پیوند UCB در سراسر جهان برای درمان نزدیک به 80 بیماری انجام شده است. بسیاری از این شرایط شامل انواع خاصی از لنفوم و سرطان خون است.   

        بار مالی تشخیص بیماری سرطان همراه با مراقبت‌های قبل و بعد از پیوند می‌تواند به طور قابل توجهی در تصمیم خانواده برای استفاده از یک برنامه درمانی تأثیر بگذارد. طبق مقاله منتشر شده در American Cancer Society Journal ، فشار مالی افزایش حق بیمه، کسورات و پرداخت مشترک می‌تواند موفقیت درمان را تضعیف کند. در حالت ایده‌آل، پیوند موفقیت آمیز برابر است با پیگیری کمتر و به نوبه خود، خدمات درمانی ومراقبتی کمتر بعد از پیوند که به معنای هزینه‌های کمتر است. استفاده از خون بندناف در پیوند فواید بسیاری دارد.

        به طور خاص، پیوندهای UCB با احتمال کمتری با اثرات شدید بیماری پیوند در برابر میزبان همراه است و ظرفیت بیشتری برای لانه گزینی و بازسازی‌ سلول‌های بنیادی خونساز نسبت به سایر منابع HCST دارد. مزیت هزینه در پیوند UCB نیز به همان اندازه مفید است.

این مطالعه در مورد هزینه‌های پس از پیوند UCB چه چیزی نشان می‌دهد؟

        نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل ترکیبی مرکز پزشکی دانشگاه مینه‌سوتا، متغیرهایی مانند خدمات درمانی، روش‌ها (از جمله آزمایشگاه‌ها و تصویربرداری)، داروهای تجویز شده و خدمات حرفه‌ای به بیماران را بررسی کرده است تا بار مراقبت‌های بهداشتی در بیماران پس پیوند BM ، PB و UCB را تخمین زده و باهم مقایسه کند. این مطالعه شامل 1،077 گیرنده آلوژنیک HSCT در مرکز پزشکی دانشگاه مینه سوتا است که بین سال های 2000 تا 2016، در سنین 18+ پیوند شده‌اند. فالوآپ بیماران در سه مرحله بهبودی HSCT صورت گرفت: روز 0-100 (کوتاه مدت)، روز 101-365 (میان مدت) و سال‌های 1-5 (بلند مدت). عوامل فوق برای بدست آوردن نمره بار مراقبت‌های بهداشتی در پیوند‌های سلول‌های بنیادی خونساز بررسی شدند و نتایج نشان داد بهترین نمره در مورد پیوند UCB در هر دو مرحله بهبودی میان مدت و بلند مدت بوده است.

نتایج مطالعه برای هر یک موارد زیر بررسی شد:

ویزیت‌ها:

        در 100 روز اول پس از پیوند، بیماران به مدت متوسط 62 روز (چندین بار در هفته) ویزیت شدند. در دوره بهبودی میانی، ویزیت کمتر لازم بود اما در بین بیماران پیوند شده با UCB کمترین میزان بود. این فرایند در سال‌های 1-5 نیز ادامه داشت.

پروسه‎ها:

        دریافت کنندگان UCB کمترین تعداد اقدامات درمانی را در مراحل میانی و بلند مدت داشتند، در حالی که بیماران دریافت کننده پیوند مغز استخوان به بیشترین تعداد اقدامات درمانی احتیاج داشتند.

تعداد دفعات انجام آزمایش بعد از پیوند:

        بیمارانی که  UCB دریافت کردند، پس از یک سال به طور متوسط کمترین میزان انجام آزمایش را داشتند.

تعداد داروها:

        بیماران دریافت کننده PBSC کمترین مقدار داروی تجویز شده (132) در روزهای اولیه (0 تا 100) را در مقایسه با BM داشتند. پیوندBM   بیشترین مقدار داروی تجویز شده را داشته است (232). در مورد پیوند UCB این عدد در حدود 203 بود.

        با این حال، در مقایسه با روزهای 101-365، بیماران دریافت کننده UCB کاهش قابل توجهی در تعداد داروهای تجویز شده داشته‌اند. بعلاوه، در سال‌های 1-5 ، UCB کمترین تعداد دارو را در مقایسه با PBSC داشت.

        این روند با دوباره با بررسی تعداد مراقبت های حرفه‌ای پس از پیوند (RVU) تحت تأثیر قرار گرفت. در مورد پیوند PBSC این عدد در روزهای 0 تا 100 کمترین است، اما در بیماران دریافت کننده UCB در روزهای 101-365 و متعاقبا در سال‌های 1-5، بسیار کم است.

برخی از ملاحظات این مطالعه چیست؟

        تمام عوامل فوق برای تعیین نمره بار مراقبت‌های بهداشتی پس از پیوند به طور ترکیبی بررسی شدند. به طور کلی، بهترین امتیازات به گیرندگان خون بند ناف برای هر دو مرحله میانی و بلندمدت بهبودی اختصاص یافت. داده های فوق همچنین طول مدت اقامت در بیمارستان و تعداد پذیرش در بیمارستان را شامل می‌شود. از نظر جمعیتی 40.8٪ از شرکت کنندگان در مطالعه مبتلا به سرطان خون میلوئیدی حاد بودند. 88٪ از پیوندهای PBSC از خواهر یا برادر بیمار بود، 57٪ از پیوندهای BM از یک اهدا کننده همسان و غیر مرتبط بود و 85٪ از دریافت کنندگان پیوند UCB دو واحد خون بندناف دریافت کردند.

        با توجه به مطالعات فوق ذخیره سازی خون بند ناف می‌تواند مزایای قابل توجهی برای خانواده داشته باشد. ذخیره سازی خصوصی به این معنی است که خانواده از حقوق کامل و دسترسی فوری برای درمان بیش از 80 بیماری برخوردار است.

واحد تضمین کیفیت بانک خون بندناف رویان /

منابع:

• Weaver KE, Rowland JH, Bellizzi KM, Aziz NM. Forgoing medical care because of cost: assessing disparities in healthcare access among cancer survivors living in the United States. Cancer. 2010 Jul 15;116(14):3493-504.
• Ballen K. Umbilical cord blood transplantation: challenges and future directions. Stem cells translational medicine. 2017 May;6(5):1312-5.
• https://www.cryo-cell.com/