به گزارش روابط عمومی، این درمان با همکاری بین مرکز بی بی ریدا و دانشگاه دوک صورت گرفته است. این فرآیند در ماه آگوست سال 2022 و در بیمارستان دانشگاه دوک در ایالات متحده  و در حوضه پروتوکل دسترسی گسترده یعنی ایی ای پی که توسط گروفسور جوآنا کورتزبرگ که از سردمداران و افراد کلیدی در خصوص استفاده از خون بند ناف می باشد صورت گرفت. چنین تخمین زده شده است که در پرتغال از هر 1000 کودک مدرسه ای، یکی با بیماری اوتیسم اسپکتروم زندگی می کند. 

لیان مادر سالوادور می گوید:" از زمانی که سالوادور درمان را شروع کرد ما پیشرفت های بسیاری را هم در منزل و هم در مدرسه شاهد بودیم و تجربه کردیم. او در کارهای مدرسه مشارکت بیشتری داشته و تمرکز آن نیز بالا رفته است و امیدواریم که در ماه های آتی پیشرفت و بهبودی ها حتی بیش از پیش قابل رویت تر و معنی دار تر شوند."

لیان که یک پرستار حرفه ای و مادر دو پسر است، در پایان سال 2019 با دانشگاه دوک در کارولینای شمالی تماس گرفت .چرا که او از پروتوکل دسترسی گسترده که به موازات مطالعات بالینی صورت گرفته برای تشخیص اوتیسم و فلج مغزی با تزریق سلول های بنیادی خون بند ناف انجام می شد با خبر بود.

او دو بار مادر شده و لیان تصمیم گرفته بود که سلول های خون بند ناف را از طریق یک شرکت پرتغالی به نام بی بی ویدا که هم خون بند ناف و هم بافت بند ناف را ذخیره می کرد این کار را انجام دهد.  

در آغاز سال 2022 و بعد از پافشاری های بسیار و در میان تلاش های بسیار طی 3 سال گذشته و چندین گزارش پزشکی مورد نیاز؛ سرانجام مادر سالوادور توانست مورد سالوادور را در موارد پذیرفته شده در لیست پروتکل دستیابی گسترده در دانشگاه دوک قرار دهد.

تزریق سلول های بنیادی خون بندناف به بیمار مبتلا به اوتیسم

لیان با آزمایشگاه ذخیره سازی یعنی جایی که سلول های بنیادی سالوادور از زمان تولدش در آنجا ذخیره شده بود تماس برقرار کرد تا نمونه را برای پیوند به بیمارستان ارسال کنند و آنها نمونه را به بیمارستان کودکان در دانشگاه پزشکی دوک و تحت شرایط ذخیره سازی مورد نظر به گونه ای که ماده بیولوژیکی دیگری با آن ادغام نگردد فرستادند. چند هفته بعد از آنکه نمونه به آمریکا رسید، فرآیند پیوند، برنامه ریزی شد. تزریق سلول های بنیادی کمتر از یک ساعت طول کشید و هیچگونه عوارض جانبی ظرف 24 ساعت بعد از آن مشاهده نشد. آن پسر مرخص شد و توانست به پرتغال بازگردد.

استفاده از این محصول بیولوژیک که همان سلول های بنیادی خون بند ناف است، یک نگرش و اقدام بالینی تجربی جهت درمان اوتیسم می باشد. چنانچه درمان موفقیت آمیز باشد چنین انتظار می رود که طی 6 الی 12 ماه بعد از تزریق خون بند ناف خودش، این پسر بتواند بهبودی و پیشرفتی در مهارت های گفتاری نشان دهد. اولین ارزیابی در فوریه سال 2023 یعنی 6 ماه بعد از اینکه از تزریق گذشته بود انجام شد.

 در سال های اخیر چندین مطالعه کلینیکی نشان داده اند که استفاده از خون و بافت بند ناف نه تنها روش درمانی مطمئن و عاری از خطر است، بلکه مزایای درمانی در کودکانی که در آنها ناهنجاری های اوتیسم تشخیص داده شده اند به همراه دارد. این مزایا کاهش نشانه های کلینیکی پاتولوژی و افزایش ارتباطات سیستم عصبی را نشان داده اند و همچنین بهبود رفتاری و فیزیولوژیکی نظیر مهارت های اجتماعی و برقراری ارتباط را به همراه داشته است.

چگونه خون بندناف را ذخیره کنیم؟

ذخیره سازی سلول های بنیادی خون بندناف، شامل یک فرآیند ساده بعد از زایمان است که کاملا بی خطر، عاری از ریسک، بدون درد هم برای مادر و هم برای نوزاد می باشد که شامل جمع آوری سلول های بنیادی از خون بند ناف بوده و به طور کامل ذخیره می شوند و در عین حال خواص اولیه خود را برای سالیان زیاد حفظ می کنند.

برآورد شده است که در حدود 50 هزار پرتغالی دچار ناهنجاری اوتیسم هستند. بر اساس گزارش  انجمن کودکان آمریکا، ناهنجاری های اوتیسم به عنوان یک سندرم عصبی-رفتاری شناخته می شود که تغییراتی در سیستم عصبی مرکزی که بر رشد و نمو طبیعی کودکان تاثیر می گذارد به وجود می آورند.

اوتیسم انواع مختلفی دارد که از ساده ترین نمودها و اشکال تا شدیدترین اشکال می تواند بروز کند. این بیماری به سه دسته اصلی تقسیم شود.: اجتماعی، رفتاری و ارتباطی. در سه سال اول زندگی نشانه های این بیماری بروز می کند؛ ولی در هر صورت ممکن است به شکل کامل نمود پیدا نکند تا اینکه اختلالات اجتماعی، محدودیت های بیشتری برای توانایی های کودک ایجاد نماید.

پایان مطلب/