نتایج جدید از مطالعه تأثیر خون بند ناف در درمان اوتیسم

اخبار داغ و مهم از گروه تحقیقاتی دکتر کورتزبرگ در دانشگاه دوک

گروه‌های تحقیقاتی در مركز سلول درمانی ماركوس و مركز دوك به سرپرستی دکتر کورتزبرگ و داوسون در حال بررسی این موضوع بودند که آیا تزریق داخل وریدی خون بند ناف می‌تواند علائم اوتیسم را در کودکان خردسال بهبود بخشد یا خیر. نتایج اولیه حاصل از مطالعه آن‌ها بر روی 25 کودک با گروه سنی 2 تا 6 سال که در ژورنال stem cell translational medicine(1) منتشر شده است، نشان می‌دهد که تزریق خون بند ناف به صورت اتولوگ بی‌خطر است و تقریبا 70 درصد از کودکان در یک یا چند مورد از علائم اصلی اوتیسم بهبود یافته‌اند. این پیشرفت‌ها در بررسی‌های اسکن مغزی، ردیابی حرکات چشمی و MRI مشاهده شدند. از همه مهمتر اینکه در میان کودکان با هوش غیر کلامی[1] (NVIQ> 70) بالاتر نسبت به کودکانی که ضریب هوشی پایین داشتند تغییرات قابل توجهی وجود دارد. با تکیه بر این مطالعه، دومین کارآزمایی بالینی در دانشگاه دوک برای تأیید این یافته‌ها طراحی شد. نتایج این مطالعه که اخیراً در Journal of pediatrics (2) منتشر شده است، در ادامه مورد بحث قرار می‌گیرد.

در این کارازمایی بالینی تصادفی، اثر تزریق خون بند ناف در بهبود علائم اصلی اوتیسم در 180 کودک مبتلا بررسی شد. شرایط پذیرش کودکان واجد شرایط در این مطالعه به این صورت بود: محدوده سنی آنها بین 2 تا 7 سال باشد، مبتلا به بیماری اوتیسم بدون ریشه ژنتیکی باشند، انگلیسی زبان باشند و در ضمن مبتلا به بیماری مشخص دیگری نباشند. همچنین برای کودکان حاضر در این کارآزمایی لازم بود که نتایج تست‌های [2]Fragile-x و [3]Chromosomal microarray منفی باشد.

این مطالعه به طور مقایسه‌ای با گروه کنترل صورت گرفت، به طوری که از بین 180 کودک شرکت کننده در تزریق اول، 60 نفر پیوند اتولوگ خون بند ناف، 60 نفر پیوند آلوگرافت خون بند ناف و 60 نفر گروه کنترلی بودند. عملکرد بچه‌ها تا 6 ماه پس از تزریق اول آنالیز شد. در مرحله دوم کودکانی که در تزریق اول خون بند ناف دریافت کرده بودند، داروی کنترلی دریافت کردند و برعکس کودکانی که در تزریق اول جزو گروه کنترلی بودند، در تزریق دومشان خون بند ناف دریافت کردند. هر واحد خون بند ناف ذخیره شده در روز پیوند ذوب و پس از شستشو با دوز  25 میلیون سلول در هر کیلوگرم وزن کودک، تزریق شد. برای کودکانی که تحت پیوند آلوگراف قرار گرفتند، تطابق ژنتیکی بیش از 6/4 بود.

در مجموع عوارض جانبی قابل توجهی در این مطالعه مشاهده نشد. تنها در 4 نفر از افراد گروه کنترل، 2 نفر از افراد گروه پیوند اتولوگ و 3 نفر از اعضای گروه پیوند آلوگرافت تعدادی واکنش خفیف مانند کهیر، سرفه و خس خس سینه به وجود آمد.

نتایج حاصل از تزریق اول این مطالعه نشان داد که کودکانی که دارای هوش غیرکلامی بالای 70 درصد بودند، بیشترین بهبود را پس از تزریق خون بند ناف داشتند. در واقع کودکان از نظر عملکرد شناختی از راه دور کنترل و بررسی می‌شدند و این بهبود عملکرد در گروه کودکان با هوش غیرکلامی بالای 70 درصد مشاهده شد.

این پژوهش و تحقیقات مشابه چشم اندازی را ایجاد کرده‌اند تا در آینده‌ای نه چندان دور شاهد درمان اوتیسم با استفاده از سلول‌های بنیادی خون بند ناف باشیم.

واحد تضمین کیفیت بانک خون بندناف رویان /.

منابع:

1.         Dawson G, Sun JM, Davlantis KS, Murias M, Franz L, Troy J, et al. Autologous cord blood infusions are safe and feasible in young children with autism spectrum disorder: Results of a single‐center phase I open‐label trial. 2017;6(5):1332-9.

2.         Dawson G, Sun JM, Baker J, Carpenter K, Compton S, Deaver M, et al. A Phase II Randomized Clinical Trial of the Safety and Efficacy of Intravenous Umbilical Cord Blood Infusion for Treatment of Children with Autism Spectrum Disorder. 2020.

 https://parentsguidecordblood.org/en/news/results-duke-act-study-cord-blood-autism-inside-scoop-dr-kurtzberg