پیوند اتولوگ[1] سلول‌های بنیادی، یک روش درمانی موفق  برای بیماری خودایمنی اسکلرودرمی

         بیماری اسکلرودرمی Scleroderma)) نوعی بیماری نادر و پیشرونده روماتیسمی است که منجر به ضخیم شدن، سفت شدن و خشک شدن پوست و بافت همبند در بیماران می‌شود. تجمع کلاژن و سایر فیبرها در این بیماری، پوست، مفاصل دست و پا، ریه، کلیه و دستگاه گوارش و به‌خصوص مری را گرفتار و فرد را ناتوان می‌کند. این بیماری در برخی موارد می‌تواند خطرناک و کشنده باشد.

        دکتر Sullivan و همکارانش در یک مطالعه بالینی، تأثیر پیوند سلول‌های بنیادی خونساز[2] را در درمان بیماری اسکلرودرمی بررسی کردند. این کارازمایی بالینی که در مرکز پزشکی دانشگاه دوک آمریکا صورت گرفت. در این مطالعه یک گروه 39 نفره، رژیم دارویی ایمنوساپرسیو (سرکوبگر سیستم ایمنی) دریافت کردند و گروه دیگر که شامل 36 نفر شرکت کننده بودند تحت پیوند اتولوگ سلول‌های بنیادی خونساز قرار گرفتند.

         نتایج این مطالعه نشان داد گروهی که پس از دوره شیمی درمانی و پرتودرمانی تحت پیوند اتولوگ سلول‌‌های بنیادی خونساز قرار گرفتند به میزان قابل توجهی نرخ بقای[3] بالاتری نسبت به گروه دیگر داشتند و همچنین احتمال عود بیماری در این گروه کاهش یافته بود به طوریکه تعدادی از افراد این گروه کاملا بهبود یافتند. نرخ بقا در فالوآپ[4] (پیگیری) 6 ساله برای گروهی که پیوند سلول‌های بنیادی خونساز را دریافت کردند 86 درصد بود. در حالی‌که برای گروهی که رژیم دارویی سیکلوفسفامید به عنوان داروی سرکوبگر سیستم ایمنی دریافت کرده بودند، نرخ بقا 51 درصد بود.

         در مجموع این یافته‌ها نشان داده‌اند که پیوند اتولوگ سلول‌های بنیادی نسبت به استفاده از رژیم دارویی ایمنوساپرسیو در درمان بیماری اسکلرودرمی مؤثرتر است.

واحد تضمین کیفیت بانک خون بندناف رویان /.

منبع:

    www.clinicaltrials.gov NCT00114530