نام بیماری: لنفوم هوچكين

سلول‌های بنیادی، سلول‌هایی با توانایی تقسیم بالا بوده، که به طور کامل تمایز نیافته‌اند. در پستانداران سلول‌های بنیادی به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند؛ سلول‌های بنیادی جنینی که از بلاستوسیت جدا می شوند و سلول‌های بنیادی بالغ که در بافت‌های مختلف دیده می‌شوند. یکی از انواع سلول‌های بنیادی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی (Mesenchymal Stem Cell) است. این سلول‌ها، سلول‌هایی هتروژن، فیبروبلاست مانند، غیر خونی، چند توان، با توانایی خود نوزایی (Self-Renewing) بوده که مجموعه‌ای از آنتی‌ژن‌های سطحی را بیان می‌کنند و می‌توانند در شرایط آزمایشگاهی به دودمان‌های مختلف سلولی (آدیپوسیت، کندروسیت و استئوسیت) تمایز پیدا کنند. سلول‌های بنیادی مزانشیمی از منابع مختلفی استخراج می‌شوند، یکی از این منابع مغز استخوان است. سلول‌های بنیادی مزانشیمی استخراج شده از مغز استخوان با توجه به اینکه از لحاظ تاریخی به عنوان استاندارد طلایی MSCs پذیرفته شده‌اند، به طور گسترده‌ای تعیین ویژگی شده‌اند. سلول‌های بنیادی مزانشیمی در انسان به طور معمول از نمونه‌های مغز استخوان مشتق شده از ستیغ ایلیاک (Iliac crest) استخوان لگن و یا از استخوان‌های درشت نی و ران جدا می‌گردند. از ایرادات وارده به مغز استخوان در مقایسه با بندناف به عنوان منبع سلول‌های بنیادی مزانشیمی می‌توان به این موارد اشاره کرد؛ تهاجمی بودن روش نمونه‌گیری، دردناک بودن، میزان بالای آلودگی ویروسی، کاهش قابل ملاحظه در تعداد سلول‌ها و ظرفیت تکثیر و تمایز آنها با پیشرفت سن، پتانسیل مهار ایمنی کمتر زمانی که با سلول‌های T-cell فعال شده کشت داده میشوند.

آلوژنیک نبودن منبع سلول مزانشیمی مغز استخوان نسبت به بندناف (این ویژگی در بندناف باعث شده منبع نامحدودی از سلول‌های آلوژن برای تهیه بانک‌های بافتی فراهم آید که در آینده از محصولات سلولی آلوژن آن‌ها برای کاربردهای درمانی استفاده گردد)، بر خلاف بندناف نیاز به تطبیق آنتی‌ژنی لکوسیت انسان (HLA) کامل دارند، لذا بروز بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD) را افزایش می‌دهند. بنابراین بررسی برای یافتن منبع جایگزین مناسب که حاوی سلول‌هایی با قدرت تمایز و تکثیر بیشتر، ویژگی‌های ایمنی بهبود یافته، بدون القا کنندگی تومور، با خطر آلودگی ویروسی کمتر، با اهدا کنندگانی جوان، همسن و سازگار از اهمیت چشمگیری برخوردار می‌باشد؛ لذا بافت بندناف به عنوان جایگزینی مناسب انتخاب گردیده است. تعداد کل MSC هایی که می‌توان از بافت بندناف بدست آورد متفاوت است و به روش جداسازی مورد استفاده وابسته است. CD٧٣ CD١٠٥ و CD٩٠ را بیان می‌کنند، در حالی که مارکرهای سلول‌های خونی و اندوتلیال از جمله CD٤٥، CD٣٤، CD١٤ یا CD١١b، CD٧٩ alpha یا CD١٩ یا HLA-DR دیده نمی‌شوند. به عبارت دیگر مارکرهای آنتی‌ژنی اختصاصی (CD١٣، CD٤٤، CD٩٠، CD٧٣،CD١٠٥) بیش از ٩٥% و مارکرهای خونی یا اندوتلیالی (CD١٤، CD١١b، CD٣٤، CD٤٥،CD٣١،HLA-DR) را کمتر از ٢% بیان می‌کنند، بعلاوه سلول‌های بنیادی مزانشیمی در شرایط آزمایشگاهی به استئوبلاست، آدیپوسیت و کندروبلاست تمایز می‌یابند.

از سلول‌های بنیادی به منظور تولید سایر سلول‌ها و همچنین بافت‌های مختلف استفاده می‌گردد. استفاده از سلول‌های بنیادی در درمان، بخصوص در حوزه سلول درمانی بسیار چشم‌گیر است. ذخیره‌ی سلول‌های بنیادی غیرخونی علاوه بر ذخیره‌ی سلول‌های خونی (HSCs) از بندناف، فرصت‌های درمانی بیشتری را در اختیار افراد قرار می‌دهد. انواع مختلفی از سلول‌های بنیادی در بافت بندناف وجود دارند، که هر کدام پتانسیل‌های کاربردی مختلف دارند. این بافت عمدتاً غنی از سلول‌های بنیادی مزانشیمی می‌باشد. سلول‌های بنیادی مزانشیمی پیش‌ساز سلول‌های سیستم عصبی، اندام‌های حسی، بافت‌های سیستم گردش خون، پوست، استخوان، غضروف و غیره هستند. همچنین این سلول‌ها تنظیم‌کننده‌های ایمنی (Immunomodulatory)، و سلول‌هایی چند توان (Multipotency) بوده، که به سرعت تکثیر می‌شوند و این ویژگی‌های منحصر به فرد آن‌ها، منجر به آن شده که به منظور بازسازی استخوان‌ها و غضروف، بازسازی ماهیچه‌های قلبی و... در سلول درمانی استفاده شوند. بعلاوه این سلول‌ها می‌توانند به استئوبلاست‌های طبیعی تمایز یابند و بدین ترتیب منجر به رشد سریع استخوان‌ها و کاهش شکستگی گردند. همچنین این سلول‌ها منجر به تمایز سلول‌های T به سلول‌های T تنظیم‌کننده می‌شوند، که این امر نقش حائز اهمیتی در حفظ تلورانس و جلوگیری از ایجاد بیماری‌های خودایمنی دارند. اما به طور کلی، از جمله کاربردهای بالینی MSCs می‌توان در درمان دیابت (١٠%)، بیماری‌های قلبی- عروقی (٩%)، بیماری‌های تنفسی (١٠%)، بیماری‌های خودایمن (١٠%)، عصبی (٩%)، اختلال عصبی تکاملی (٣%)، آرتروز (٥%)، مفصل و غضروف (٣%)، سکته‌های مغزی (٣%)، کبد (١٠%) و ارتوپدی (٩%) اشاره کرد.

سلول‌های بنیادی مزانشیمی از منابع مختلفی مانند مغز استخوان، خون محیطی، خون بندناف، بافت بندناف، جفت، پرده آمنیون، مایع آمنیوتیک، بافت چربی، غضروف، پوست، پالپ دندان، سینوویوم، آندومتر، مغز و نخاع، پانکراس، کبد، بیضه، تخمدان و قرنیه چشم استخراج می‌شود. آزمایشگاه تحقیق و توسعه شرکت فناوری بن‌یاخته‌های رویان سلول‌های بنیادی مزانشیمی را از بافت بندناف استخراج می‌کند و این امر منجر به آن می‌گردد که آلودگی ویروسی به کمترین حالت خود برسد، همچنین به فرد اهداکننده هیچگونه آسیبی وارد نشود و بنابراین نوعی روش غیرتهاجمی می‌باشد. پروتکل مورد استفاده در این آزمایشگاه منجر به تولید قابل پیش‌بینی سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت بندناف در سطح انبوه (Large Scale) با زنده‌مانی بالا در یک بازه زمانی مشخص گردیده‌است.

ارائه و فروش سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت بندناف در پاساژهای مختلف و در فلاسک‌های کشت سلولی T-25 و T-75 همراه با آنالیزهای میکروبی و فلوسایتومتری
استخراج سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت بندناف
ذخیره‌سازی سلول‌های بنیادی مزانشیمی به شکل آلوژنیک
ذخیره‌سازی انجمادی بافت بندناف و استخراج سلول‌های مزانشیمی از بافت‌های دفریز شده